In mijn vorige column wees ik op de nieuwe concurrentie voor de lokale woningzoekenden. Als gevolg van de toenemende zuigkracht van Roermond en omgeving dienen zich voor onze nieuwbouwprojecten steeds meer belangstellenden aan van buiten de regio. De spoeling wordt dunner, zeker nu de vraag het aanbod al een tijdje ver overschrijdt. Er zitten nog wel nieuwe woningen in de pijplijn, maar de krapte wordt in enkele segmenten duidelijk zichtbaar. Niet alleen voor onze eigen regio, want begin december lijkt Paniekpiet bij de landelijke overheid te zijn binnengevallen. De krantenkoppen schreeuwen moord en brand. Code rood op de woningmarkt. Nieuw kookpunt bereikt. 1 Miljoen woningen nodig voor 2030! Door krapte op de koopwoningmarkt, prijsstijging, tekort aan sociale huurwoningen en woningspeculatie gaat de leefbaarheid in de steden eraan. Starters maken nauwelijks kans op een woning. Senioren moeten (en willen ook) langer zelfstandig wonen, maar vragen zich af: waar?
Steden missen vestigingskansen voor professionals (zoals leraren en verpleegkundigen), omdat zij in de wijde omtrek geen woning kunnen vinden of betalen. Als gevolg daarvan worden vacatures niet ingevuld. Ik verzin het niet….
“Roermond zal een list moeten verzinnen om ook in de toekomst anticyclisch te zijn”
Rijk en provincies manen de gemeenten nu tot versneld bouwen voor starters, senioren en huurders. In Limburg voor 2040 liefst 30.000 nieuwe woningen ter vervanging van eenzelfde aantal te slopen woningen. In stads- en gemeentekantoren krabben wethouders zich achter de oren, want hoeveel bouwplannen zijn er aan het begin van de crisis niet in ijskast gezet of geschrapt? Het beleid van destijds, zelfs de regionale bouwafspraken, is op veel punten te verdedigen. Maar met het huidige tekort aan betaalbare én duurzame woningen dringt zich de vraag op of de lokale overheid de regie niet eens moet terugnemen. De achterstand heeft namelijk ook politieke oorzaken. De Roermondse woningzoekende heeft op dit moment de keuze uit vijf koopwoningen. Daartussen zit lang niet altijd het gewenste woningtype voor het toenemende aantal eenpersoonshuishoudens, starters en vitale senioren. Nog even en het plafond is bereikt, ook dat van de woningprijzen.
De komende jaren zal volkshuisvesting een brandende kwestie blijven. Roermond plukt gelukkig nog de vruchten van beslissingen uit het verleden, zie Oolderveste, Roerdelta Fase I, Jazz City, Sjtadshaof, Neeldervelt, De Rekenkamer en Roerdelta Fase II. Waarbij het bij de nieuwste woonplannen vooral zaak is in te spelen op de toekomstige behoeften. Qua woningtype, maar ook op het gebied van groen, duurzaamheid, verkeer, veiligheid, leefbaarheid. Met andere woorden, in Roermond is er nog geen reden voor blinde paniek. Maar waakzaamheid blijft geboden. Roermond zal een list moeten verzinnen om ook in de toekomst anticyclisch te zijn. Ik breek dan ook graag een lans voor een nieuwe regiovisie volkshuisvesting, regionale woonagenda of actieplan woningbouw. Een visie die onafhankelijk van politieke kleur de komende decennia leidraad wordt. Iedere indrukwekkende naam voor een doordacht en richtinggevend beleidsdocument is prima. Als het maar snel op papier komt…, ik wil graag helpen.